Monterrico en Panajachel

We zijn met een gringo busje naar Monterrico gegaan. We waren de enigen en hebben naast de chauffeur voorin gezeten. We hebben in gebroken spaans heel wat geleerd over Guatemala. Een deel van de snelweg was verdwenen door de overstromingen. Dit was wel indrukwekkend. Gelukkig konden we er langs.
Monterrico is een beetje een paradijs. Overal zijn palmbomen, hangmatten kokosnoten etc. De chauffeur wist ´nog een leuk hotel´ voor ons. Ondanks dat we het niet helemaal vetrouwden zijn we daar toch maar even gaan kijken. Het bleek een hotel van een americaans meisje te zijn ´El Dolfin´. Het was prachig en het lag tevens aan het strand. Alle appartementen zijn gebouwd van de lokale planten. Ons dak was gemaakt van palmboom bladeren.
Op de eerste avond zijn we naar het schilpadden centrum gegaan. We hebben 2 babyschildpadden gekocht en losgelaten. We zijn savonds met een gids gaan zoeken naar schilpadden. We hebben een schildpad gevonden van ongeveer een meter groot. Ze had net eieren gelegd. Een mooie ervaring.
De volgende dag zijn we om 5 uur sochtens opgestaan om met een gids de mangrove bossen te verkennen. We hebben er de zon zien opkomen. Het was erg ontspannend. Vervolgens hebben we onze kleren gewassen en zijn we in de hangmatten gaan hangen met een lekkere licuado (fruit shake).
De volgende dag zijn we na een typisch guatemalees ontbijt (gebakken eieren, zwarte bonen, kaas, bakbanaan, cream en koffie) weer vertrokken. Dit keer wel met de chickenbus optie. Als eerste hebben we een bootje genomen naar de andere kant van de mangrove bossen. 4 chickenbussen verder zijn we aangekomen in Santiago de Atitlan. Onderweg waren we bijna onze rugtassen kwijt omdat de bus er mee wegreed. Samen met alle mensen van de straat hebben we staan roepen en bleef de bus weer staan. We konden toen de tassen uit de bagage ruimte onder de bus halen.
Het hotel in Santiago de Atitlan was wat minder en het was te laat om een ander te zoeken (werd al donker). We hebben het maar genomen en zijn in onze lakenzak gaan liggen. De douche zag er gevaarlijk uit. Warm water ontstond weer door de vreemde electrische douchekop. Dit keer hingen er veel snoertjes aan, vastgeplakt met tape. Pascal durfde er te douchen, ik heb me er niet aan gewaagd.
In Santiago hebben we een indiaan ontmoet (Maya). Hij heeft ons naar een mayaanse heuvel gebracht. We moesten met een geknutselde kano naar de overkant van het meer Atitlan. Op de heuvel was een prachtig uitzicht over het meer en de vulkanen. We hebben een aantal tempels en ruines gezien. Veel toeristen kwamen daar niet want onze gids had een mashete nodig om voor ons een weg door de planten te maken.
We zijn nu in Panajachel. Dit is een vrij groot plaatsje aan het meer Atitlan. Het bevalt ons hier heel goed. Het is mooi en netjes. Dit komt ook omdat er hier meer touristen zijn. Het hotel is ook weer heerlijk schoon en met een lekkere douche. Bovendien konden we hier gelukkig weer pinnen. Het is lastig om voor een Nederlandse bankpas een geschikte geldautomaat te vinden.
In Santiago en in Panajachel rijden veel tuk tuks. Ze zijn mooi versierd door de chauffeurs met allerlei lichtjes en stickers. Ze brengen je voor 5 quetzales (50 cent) naar een andere lokatie. Je moet wel een beetje weten waar je precies heen wil. Je wilt namelijk niet een hard rijdende grote amerikaanse chickenbus tegenkomen. We zijn nog niet meegeweesd.

Hasta luego!