De trein
Door: Pascal
Blijf op de hoogte en volg Mathilde en Pascal
22 November 2013 | Bolivia, San José de Chiquitos
Eerst het hotel maar betalen met de creditcard dachten we maar helaas met alle pogingen liep de creditcard automaat steeds vast. Op naar de bank dus, met al onze passen. Eerst maar weer naar de pinautomaat maar helaas. Met geen enkele pinpas resultaat.
Navragen leverde een maximaal bedrag van 2000 Boulivianos wat maximaal op te nemen zou moeten zijn (220 euro) maar zelfs een deel daarvan wilde de pinautomaat niet geven.
De bank in dus. We werden vriendelijk gegroet door de beveiliger gewapend met pistool en shotgun. We trokken een nummertje en konden meteen ons verhaal doen in ons beste spaans. Met onze creditcard konden we naar boven (ja deze bank had een tweede verdieping) om daar geld te regelen. Een aantal kopien van creditcard en paspoort werden gemaakt en 10 stempels en drie handtekeningen later liepen we met een document weer naar beneden om daar nogmaals paspoort te laten zien en een handtekening te zetten en eindelijk ons geld (doe maar meteen 5000 Bolivianos) in ontvangst te mogen nemen. Even pinnen kostte toch al gauw een uurtje.
Goed, hotel betaald en met de taxi (20 Bolivianos, 2,20 euro) naar het treinstation. Aldaar drongen de mensen zich al behoorlijk op voor een buskaart naar weet ik waar maar wij vertelden dat we met de trein gingen. De trein? Er gaat geen trein! Jaja, dat hebben we wel 'ns vaker gehoord. Bij de kassa kregen we te horen dat er inderdaad geen trein ging. Althans niet nu. Vanavond pas om half 7 en anders morgenmiddag. Ai, iets teveel op onze Lonely Planet vertrouwd. Goed dan, we vertrekken vanavond dus. Terug naar ons hotel, tassen droppen, vragen of ze door willen geven dat we dus midden in de nacht aan zullen komen bij ons volgende hotel en zijn naar de dierentuin in Santa Cruz gegaan (10 Bs pp). Veel vogels gezien maar ook luipaarden, lama's, slangen, schilpadden en krokodillen. Allemaal dieren die in Zuid-Amerika voorkomen. De grootste indruk heeft de miereneter op ons gemaakt. Die heeft een enorme lange snuit met een heel klein mondje en daar komt wel een tong van bijna een halve meter uit! Volgens mij nog niet eerder een miereneter in het echt gezien.
Maar goed het is gelukt. We zitten in de trein! Ook hier koste het wat moeite. De kaartjes hadden we al gekocht (bij een zeer aardige kiosk-medewerker) op vertoon van ons paspoort. (Waarschijnlijk omdat de trein door naar Brazilie rijdt) En na wat extra geld voor onze grote tassen te overhandigen aan de tassen-afhadel-instantie (20 Bs) en bijna niet door de strenge paspoort controle kwamen omdat we nog geen terminal (perron) belasting hadden betaald (3 Bs pp) was gelukkig onze aardige kaartjesverkoper in de buuit die dat nog snel regelde. Hij heeft ons nog uitgezwaaid zelfs toen we met de trein wegreden en gaf ons het gevoel dat hij erop toegzien heeft dat we prettig vertrokken. Ook leuk om alle kinderen te zien zwaaien naar de trein wanneer de trein langsrijd. Wel een contrast met Nederland als je gewend bent om je pasje langs een bliepje te halen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley