Hokkaido

Zondag 15 juli: Hokkaido
We hebben een auto geregeld en die gaan we ophalen. Een Nissan. We hebben ons voorbereid door in Nederland een internationaal rijbewijs te regelen. Je gewone Nederlandse rijbewijs wordt namelijk niet erkend in Japan en daarvoor heb je een extra papiertje nodig. Dat internatioonale rijbewijs kan je in Nederland bij de ANWB winkel kopen voor 17 Euro. We hebben een kleine auto voor zo'n 6000 Yen (48 Euro) per dag. 5 dagen zullen we door Hokkaido toeren en zijn we niet afhankelijk van openbaar vervoer. Vrijheid! Wel links rijden hier in Japan. En het stuur zit ook rechts dus dat is even wennen. Er is nog wel meer anders want je binnenspiegel zit nu ineens links van je, je bent gewend om de linkerlijn van de weg net links van je te hebben maar nu je zelf rechts in de auto zit moet je je focussen op de rechter lijn. En richting aan willen geven wil nog wel eens resulteren in het aanzetten van de ruitenwissers want die bediening is ook omgewisseld. We hebben een automaat dus schakelen hoeven we niet. Voetpedalen zijn wel zoals we gewend zijn.
We rijden naar Mizunashikaihin Hot Spring (wat een naam). Het is een warmwater bron in de zee en zo'n warmwater bron wordt in Japan een 'Onsen' genoemd. We komen aan en hebben mazzel want de vloed komt op en daarmee zal het warme bad onder de zee verdwijnen. Al met al hebben we nog een uurtje in het warme water (met zeewier) kunnen zitten alvorens de zee ons bad weer opslokte.
Daarna zijn we naar Muroran gereden waar ons hotel is. De snelheidslimieten hier in Hokkaido zijn vrij laag dus het kost best wat tijd om meters te maken. Provenciaalse wegen zijn 50 of 60 km/u, bebouwde kom 30,40 km/u en op de snelweg maximaal 100 km/u. Die snelweg is een tolweg en voor zo'n 200 km (waar we het grootste gedeelte maar 70 km/u mochten) hebben we zo'n 20 Euro moeten betalen.
We slapen in Dormy Inn, een fijn hotel. Ook met een onsen (warm bad en sauna) en zonder zeewier. Er zijn er twee, eentje voor mannen, de andere voor vrouwen. Je loopt daar in je blootje en je kan dus niet samen hier gebruik van maken. Mannen en vrouwen zijn gescheiden hier. Lekker even genieten en nu nog uitzoeken waar we morgen naartoe zullen gaan rijden...

Maandag 16 juli
Allereerst hebben we uitgebreid ontbeten in ons hotel en de knoop doorgehakt waar we deze dag naar toe zullen rijden: Furano, en hebben er een hotel geboekt.
Onderweg daarnaartoe, net ten noordoosten van Muroran zijn we met een skilift naar boven gegaan om het Noboribetsu berenpark te bekijken. Ook konden we vanaf hier uitkijken over Lake Kuttara. Japan heeft beren en daar bedoel ik mee dat ze in het wild rondlopen. Veel wandelelaars dragen een belletje zodat ze geluid maken waardoor de beer je aan kan horen komen. Hiermee wordt de kans kleiner dat je per ongeluk een beer tegenkomt. Want deze beren wil je niet tegenkomen. Door het berenpark weten we nu dat de beren hier zo'n 2,5 meter groot kunnen zijn wanneer ze op hun achterpoten staan.
Je kon berensnacks kopen en de beren voeren door ze de snacks naar hun toe te gooien. Kraaien deden hun best om ook zo'n snack te krijgen.
We zijn verder naar het noordoosten gegaan waar we de vulkaan 'Mount Tarumae' hebben beklommen. Ok, het was geen mount Fuji, maar we waren toch een kilometer hoog en konden over de wolken en het meer 'Shikotsu' uitkijken. Prachtig.
De dag kwam alweer op zijn eind en we zijn verder gereden naar Furano. Een ski-resort en hoewel er geen sneeuw meer ligt nog heel populair omdat er een aantal bezienswaardigheden in de buurt zijn die we morgen gaan bekijken.

Dinsdag 17 juli
De dag begon met een ritje naar een bloemenboerderij. Bloemenvelden zijn, net als in Nederland, een grote attractie. Er komen hordes aziatische mensen op af. Op de velden groeit vooral lavendel, maar ook veel andere bloemen. Alles staat in bloei en je kan er leuke foto's maken. We hebben er lila lavendelijs en lavendellimonade gehad. Het eerste smaakte niet sterk naar lavendel en het tweede een beetje chemisch.

We gaan naar een openlucht onsen midden in het bos. Het is een gemengde onsen met vrouwen en mannen door elkaar. Ik (Mathilde) had bij de onsen in de zee al gezien dat gemengd betekent dat de mannen naakt er in gaan en vrouwen buiten het bad blijven. In dit geval zaten er alleen ietwat oudere mannen in het bad en geen vrouwen. Uiteindelijk besluit ik toch maar gewoon naakt het bad in te gaan. Na een tijdje komt er toch nog een vrouw bij. Ze is naakt, maar bedekt zich een beetje met een piep klein handdoekje. Dit doen zowel mannen als vrouwen, ook de dames in een onsen met alleen dames.

Ik (Mathilde) heb nog niet veel in de auto gereden omdat de auto een automaat is, dat we in de bergen rijden (en ik soms alleen hoef te remmen) en omdat we links moeten rijden. Ik vind alles enorm wennen, maar gelukkig is het niet druk en moet ik meestal de weg volgen. Ik ben weer aan de beurt om te rijden en ik moet steeds veel nadenken: auto in drive zetten, linkerkant van de weg en nergens tegenaan rijden. Ondanks dat ik me heel erg moet concentreren, gaat het me goed af.

We gaan naar de blue pond. Dit is een mooi blauw meertje. Volgens mij ontstaat dit door bepaalde algen in het water. Er staan veel dode bomen in, dus ik denk dat het water niet gezond is. We hebben er hele mooie foto's gemaakt.
Na nog een stukje rondrijden, komen we aan in ons nieuwe hotel. Het hotel staat in een heel klein dorpje (Sounkyo) onderaan een soort skilift en bij het visiterscenter. We hebben reuze honger, dus we gaan op zoek naar eten. Er is alleen een Ramen (noodlesoep) restaurant open, dus we gaan weer ramen eten.
Na het eten gaan we naar het onsenbad in het hotel. Er drijven stukjes in het water, dus we zijn er snel weer uit.

Woensdag 18 juli: Sounkyo
Vandaag gaan we hiken (wandelen) vlak bij het dorp. We wilden eerst ontbijten. We hebben de dag ervoor gevraagd wat het ontbijt precies is en ze hebben ons veteld dat ze sushimi serveren. Ons leek rauwe vis met rijst niet zo'n goed idee, dus moeten we vandaag eerst even langs de lokale supermarkt voor een ontbijt. We kiezen voor noodles met een paar stukjes vlees. De dames van de supermarkt kunnen het voor ons opwarmen. We nemen er een ijskoffie bij.
Voordat we gaan hiken, gaan we eerst nog even langs het visiters-center waar een hele aardige dame ons graag het een en ander uitlegd.
Na haar verhaal, gaan we met de skilift omhoog. Bij de skilift koop ik nog een berenbel (bel om beren te laten weten dat je er aan komt). Pascal had er al een. Zoals eerder gezegd, lopen de meeste Japanners met een berenbel en misschien gaat dit wel een wandeling worden waar we daarwerkelijk een beer kunnen gaan tegenkomen. Boven aangekomen, stappen we in een tweede skilift. Deze keer een stoeltjeslift zonder beugel. We hebben trappen gelopen, geklauterd en geklommen (over rotsen en stenen) naar Mount Kurodake en Mount Keigetsudake. Halverwege komen we sneeuw tegen. Best verassend, want het is al half juli. Het was overigens niet echt koud op de berg (graad op 15). We hebben veel bloemetjes en een paar eekhoorntjes gezien. Uiteindelijk hebben we ongeveer 6 uur 'gelopen'. Het voelt als een stevige tocht. Op deze bergen waren veel Japanners van 60 jaar of ouder met kampeeruitrusting. Zij gaan harder de berg op en af dan wij. Heel stoer voelt dat ook weer niet.
Nadat we weer beneden zijn, stoppen we onze voeten nog even in het openbaar voetenbad. Het voetenbad is loeiheet, dus het duurde even voordat het lukte de voeten helemaal in het water te krijgen. Na het bad zijn we nog even bij twee watervallen gaan kijken. De eerste was een echte toeristische attraktie, inclusief 3 touringcars. De tweede was midden in het bos. Dit was nog best eng ivm de beren en dat het begon te schemeren. Uiteindelijk hebben we een hele mooie waterval en 2 herten gezien (geen beren).

Donderdag 19 juli: naar Lake Toya
Vandaag zijn we vroeg opgestaan omdat we aan de lange rit uit Hokaido moeten beginnen. We kopen ons ontbijt weer bij de supermarkt (deze keer een yoghurt + cruesly + zoete broodjes met onbekende inhoud + ijskoffie). We gaan naar waterval 1 van gisteren om het op te eten. Er staat een stellage voor wanneer grote groepen mensen tegelijk op de foto willen voor de waterval. Er zijn nog geen touringcars, dus we ontbijten op de stellage.
Onderweg zijn we een aantal keren gestopt om foto's te maken. Langs route (wegnummer) 273 bevinden zich veel oude vervallen spoorbruggen vanuit de tijd dat er nog een trein reed. Een man verhuurt een soort fiets waarmee je over het spoor kan fietsen en dit hebben we gedaan. Uiteindelijk komen we eind van de middag aan in ons hotel aan lake Toya. Een lux hotel waar onze auto voor ons werd geparkeerd terwijl we aan het inchecken waren. We hebben weer een Japanse kamer dus, de bedden dienen opgemaakt te worden op de plek waar de tafel staat. Om 7 uur 's avonds werd dit voor ons gedaan. Wat een service. s'avonds is aan Lake Toya elke dag 20 minuten vuurwerk te zien. In Schevenngen is er jaarlijks vuurwerk vanaf het water, dus we hebben zoiets al eerder gezien. Er is dan een vuurwerkboot vanaf waar er vuurwerk wordt afgestoken. Dit was hier ook, alleen staat deze boot niet stil, maar vaart deze langs de kust. Wat voor nieuw was voor ons, was de speedboot. Deze boot vaart hard rond en laat overal vuurwerk vallen dat in het water ontplofte. Alles bij elkaar zag het er gaaf uit.