Op naar Matsushima

Vrijdag 20 juli: Op naar Matsushima
Vandaag zijn we weer vroeg opgestaan omdat we om 12 uur de auto moeten inleveren bij het treinstation van Hakodate. We verbleven in een luxe hotel en we hadden gedacht dat ze hier wel lekker ontbijt serveren. We vragen aan de balie of we kunnen ontbijten. De man begon te lachen en zei: 'natuurlijk niet, dat had je gisteren moeten reserveren'. We nemen overigens vaak geen ontbijt in het hotel, omdat we er wisselende ervaringen mee hebben. Soms betaal je veel geld voor alleen een paar noodles en soms serveren ze dus sushimi (rauwe vis). We willen graag eerst weten wat het ontbijt is, voordat we het reserveren/ betalen. Dit is echter meestal niet vooraf te achterhalen. s'ochtends beslissen of je wel of niet ontbijt gaat eten in het hotel, wordt door de bediening een beetje als raar ervaren - en regels zijn regels: ontbijt dien je eerst te reserveren. Dan maar weer naar de seven eleven supermarkt en we kopen weer een yohurtje, cruesli, een ijskoffie en wat zoete broodjes. We rijden lekker door, betalen onderweg ongeveer 32 euro aan tol en leveren onze auto in.
We stappen de shinkansen in richting Matsushima (overstap in Sendai). Het dorpje wordt door de Japanners beschreven als 1 van de top 3 plaatsen om naar toe te gaan. Er zijn 260 kleine eilandjes met naaldbomen er op verspreid over de baai. Het is alleen ook overspoeld geweest door een Tsunami. De aardbeving die de Tsunami veroorzaakte, zorgde ook voor de kernramp in Fukushima in 2011. Gelukkig hebben de eilanden een beetje bescherming geboden. Het werd vroeger overspoeld met toeristen, maar na de ramp is het er een beetje rustig geworden. Of zoals een Japanse krant het uitlegd, de tsunami heeft het dorp grotendeels bespaard, maar de toeristen weggespoeld.
Het is een kleine wandeling vanaf het station naar ons hotel. We zetten onze tassen in de hotelkamer en gaan op stap om de beroemde baai te bekijken en om wat te eten te zoeken. Ons hotel ligt aan een drukke weg waar veel vrachtwagens rijden. Deze weg loopt door tot aan de baai. Daarnaast zijn de straten en gebouwen richting de baai niet echt goed onderhouden en het ziet er allemaal een beetje triest uit. Bij de baai aangekomen zien we onwijs veel restaurants, maar ze zijn allemaal gesloten, op 1 na (van een oma). Het restaurant ziet er echter niet heel geweldig uit. We besluiten om verder te lopen om een leuk restaurant te vinden. Het is verlaten langs de baai en de vele restaurants zijn allemaal gesloten. Na een wandeling, gaan we toch maar weer terug naar oma. Ik ga voor ovengebakken vis (veilige keus), en Pascal kiest voor zeekomkommer met nog wat dingen. De vis is heel erg droog en ik denk dat dit de derde keer is dat ze de vis hebben gebakken. De prijs was alleen duidelijk bedoeld voor eten van betere kwaliteit. Na een beetje zo zo te hebben gegeten, gaan we terug naar ons hotel. Hier kijken we nog naar een zaterdagavond programma. Het programma gaat over Japanners die buitenlands (europees en chinees?) eten proberen te eten. We verstaan er natuurlijk niets van, maar het ziet er grappig uit.