Tokyo
Door: Pascal
Blijf op de hoogte en volg Mathilde en Pascal
03 Juli 2018 | Japan, Tokio
Eenmaal door de douane en onze bagage te hebben opgehaald hebben we een aantal huishoudelijke taken te verrichten voor we naar ons hotel kunnen:
1- geld pinnen. De Japanse Yen heben ze hier. 1000 Yen is ongeveer 8 Euro. Het schijnt dat in Japan de meeste betalingen nog steeds met cash gebeurd en dat pinnen of creditcards op niet veel plekken worden geaccepteerd.
2- Een sim kaart kopen zodat we (goedkoop) met onze telefoon kunnen internetten door heel Japan.
3- Een Passmo of Suica pas kopen. Dit is een soort ov-chip kaart waar je geld op kan zetten en zo met alle metros, trams, treinen, bussen kan reizen.
4- Onze (in Nederland aangeschafte) vouchers voor een JapanRail pass inwisselen. Met de JapanRail pass is het mogelijk om in de snelle treinen van Japan te mogen. Losse kaartjes kopen kan ook maar die zijn verschrikkelijk duur voor deze snelle treinen.
5- Een reservering voor de trein van het vliegveld naar het centrum van Tokyo regelen.
De tijd gaat hard en uiteindelijk zitten we in de trein rond 12:30. Eenmaal uit de trein lopen we in Shinjuku, een drukke wijk in Tokyo waar ons hotel is. We beginnen trek te krijgen en lopen een Japans restaurant in. Gelukkig heeft het menu plaatjes en we wijzen iets aan. Mathilde neemt een Hotpot (een mengelmoes van een stoofpot en een soep) met tofu, gebakken ei, ui, andijvie achtige groente en pittige saus. Ik neem een koude noodlesoep. Koud vanwege het seizoen. Roken mag trouwens in veel restaurants, hier dus ook. Maar, op straat mag je niet zomaar roken overal. Hiervoor zijn hier en daar rookhokjes geplaatst.
We komen bij het hotel om 15:00. Inchecken kan hier pas vanaf 15:00/16:00uur. Uitchecken om 10 uur. We hebben een simpele kamer met eigen badkamer die ongeveer zo groot is als onze douche thuis. Wel een wc met knopjes, ook al ziet deze eruit alsof deze uit de jaren 70 komt. Als je gaat zitten op het toilet, detecteerd deze dat en begint langzaam water te spoelen. Met de knop kun je een sproeier instellen: van voren of van achter sproeien en hoe hard. Ja en dan, zit je daar met je natte kont. Gelukkig is er ook gewoon wc-papier maar we vermoeden dat de kleine handdoekjes bij het toilet er zijn om je kont mee droog te vegen.
Na een paar uurtjes geslapen te hebben zijn we rond 20u de wijk gaan verkennen. Wat een kermis! Zoveel licht en geluid van alle gebouwen.
We lopen richting een overheidsgebouw waarvan we weten dat je hier gratis naar binnen kan en een overzicht van de stad kan krijgen. Het is namelijk zo'n 200 meter hoog. Aangekomen op de 55e verdieoing hebben we prachtig uitzicht over de stad. De normale flats (van 10 tot 20 verdiepingen) zien er klein uit. We gaan terug naar het hotel en naar bed.
Woensdag 4 juli. We hebben geen ontbijt in ons hotel gereserveerd. Maar goed ook want dat is tussen 8:00 en 9:00. Wij komen pas on 10:30 onze hotelkamer uit. Die slaap hadden we wel nodig.
We gaan een Japanse lunch tent in. We zijn de enige toeristen hier. Yes! We wijzen naar wat onze buurman aan het eten is en krijgen dat ook. Witte rijst, varkensvlees, wat groenten, een licht soepje en een slijmerig goedje wat je over de rijst kan doen. Ook krijg je hier een glaasje (bruin) water. Het water heeft een apart smaakje en we denken dat het een soort van koude thee is. Na ons stevige ontbijt zijn we met de metro naar de Harajuku wijk gereden. Iets zuidelijk van onze wijk. Tokyo staat ook bekend om de vele katten-cafe's. Een cafe waar je entree moet betalen, iets kan drinken en met katten kan spelen of aaien. Naast katten-cafe's hebben ze ook cafe's met andere dieren. Wij zijn naar een egeltjes cafe geweest. De egeltjes zitten in (glazen) bakken en jij krijgt als een bezoeker een bak aangewezen met jouw egels. Je krijgt handschoenen aan en je mag een egel oppaken en vertroetelen. We hadden het idee dat alle egels gewoon wilden slapen en boos werden als we ze oppakten. We lieten ze dus maar en hebben gekeken naar hoe anderen met de egels in de weer waren. We hebben een beetje onze twijfels of zo'n cafe wel egel-vriendelijk is...
Verder hebben we een beetje winkeltjes gekeken, mango met ijs gegeten (het ijs leek een soort sneeuw), op een dak gezeten met tuin en verder met de tram richting Tokyo station. Waar we een rondje om het paleis hebben gelopen. Tokyo station is het centrale station van Tokyo en is immens. Eenmaal binnen vroegen we ons af of we er ooit nog uit zouden komen. Zoveel sporen, zoveel restaurants, winkels, verdiepingen en bovenal: mensen. Wat een drukte. Wellicht ook wel logisch want in Tokyo alleen wonen 12 miljoen mensen. Het is gelukt om de tram te vinden en gaan richting ons hotel met als tussenstop de wijk Shibuya.
Dit is de drukste wijk die we tot nu toe gezien hebben. Hier is ook een bekend kruispunt met zebrapaden waar honderden mensen tegelijk oversteken. De lichten en geluiden van alle gebouwen zijn overweldigend. We zijn gaan eten in een Ichiran restaurant. Ichiran is een keten waarbij je bij een aparaat kan opgeven wat je wilt eten en naar een compartimentje verwezen wordt waar je mag zitten. Je zit met z'n allen op een rij, afgeschermd met tussenwandjes. Voor je is een luik waardoor je je eten krijgt. Voor introverte personen ideaal want je hoeft met niemand te praten en het is ook nog eens redelijk geprijsd. Het is 24 uur per dag open en heel populair. Om 21:00 's avonds mosten we nog een kwartiertje in de rij staan voor we naar binnen konden.
We gaan naar het hotel. Het plan is om naar Kyoto te gaan. We hebben een hotel geboekt in de Gion wijk van Kyoto waar we een Japanse kamer hebben gereserveerd. Waarschijnlijk betekend dit dat we met matrassen op de grond slapen. Kijken hoe dat is...
-
11 Juli 2018 - 00:24
Kirsten:
Ha Mathilde en Pascal, wat schrijven jullie leuk. De belevenissen klinken top. Ook het egeltjes café klinkt leuk maar niet heel diervriendelijk inderdaad.
Liefs,
Kirsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley