Angkor Tempels dag 1

9 april
Vandaag zijn we opnieuw braaf vroeg opgestaan. Om ongeveer 07:15 zaten we aan ons ontbijt. Toch duurde het tot 10:30 totdat we op ons gehuurde fietsje vertrokken naar Ankor (waar de tempels zijn). Overigens zijn dit andere fietsen dan thuis. Het hotel had een samenraapsel van fietsen en door een paar dingen op de fietsen te verwisselen, hadden ze voor ons twee werkende fietsen gemaakt.
Het gebied van Ankor, waar ondermeer de 'Ankor wat' tempel staat, is heel erg groot. Er wonen ook mensen in het gebied. Onderweg in Ankor zagen we een bordje 'weeshuis, 150 meter'. We besloten een kijkje te nemen. De eigenaar, een leraar en alle kinderen waren blij om ons te zien. We mochten binnenkomen en kregen van alles over het weeshuis uitgelegd. We kregen ieder een tekening van de kinderen. We hebben een leuke donatie gegeven. Voor het weeshuis: http://fococambodiainfo.webs.com/
Verder gefietst en overal waar we stopten om tempels te kijken waren uiteraard ook kraampjes met mensen die ons van alles willen verkopen. You wan't to buy a t-shirt sir? You wan't to buy nice bracelet for your wife sir? I have cold drinks, you want to buy cold drink? Only one dollar sir. Maybe later sir? 'Maybe' was mijn antwoord en we liepen verder naar de tempel. Terug uit de tempel weer langs die kraampjes en dan weer hetzelfde verhaal. You now have a cold drink sir? But you said 'maybe' before. En dan toch met een vriendelijk gezicht steeds weer 'no thank you' zeggen. Uiteindelijk dan toch overgehaald en een verse cocosnoot gedronken. Dat hadden we al eens in Nederland gedaan en dat was niet zo bevallen. Deze wel!
Ook weer verderop bij een andere tempel twee kleine meisjes die postkaarten verkochten. You want to buy a postcard sir? Only one dollar, en ze begon het stapeltje postkaarten te tellen in het engels. one, two, three... t/m 10. En toen nog een keer maar dan in het spaans, en toen in het duits, khmer, frans, nederlands en ik zal nog wel een paar talen gemist hebben. We stonden versteld. Acht jaar schatten we het meisje. En er liep er nog eentje die was 6 denk ik en die deed hetzelfde alleen geen Nederlands. Toch wilden we geen kaart kopen maar wilden toch nog wel iets geven. Ik bedacht me nog dat er een kleine donzig paaskuikentje in mijn rugtas had zitten met een hoedje op. Hij was alleen zo ingedeukt en zag er zo slecht uit dat ik m'n best deed om er nog iets van de maken. Oogjes weer een beetje op z'n plek, snaveltje weer een beetje recht en terwijl ik dat deed begon dat kleine meisje van zes met de aandacht op het kuikentje gericht "piep piep piep" te zeggen. Ja inderdaad! "piep piep piep". Het werd herkent als een kuiken en we gaven 'm aan het kleine meisje. We liepen verder en het meisje van 8 riep ons nog na: Capital city of the Netherlands is Amsterdam! Het meisje van zes zat op een krukje: piep piep piep...
Uiteindelijk worden ook de lokale mensen wat moe of ze hebben genoeg verkocht want hoe later op de dag, hoe minder je lastig wordt gevallen met spullen die je moet kopen. Behalve de tuk tuk chauffeurs. Ben je een stukje aan het lopen in de stad, vraagt de een na de ander of je een tuk tuk nodig hebt en waar je heen wilt. tuk tuk sir? No thank you. Twee meter verderop de volgende: tuk tuk sir? Dan denk je ook van "heb je net dan niet al gehoord dat ik geen tuk tuk wil?" Komt de derde, de vierde en dan nog steeds met een vriendelijk gezicht steeds herhalen: "no thank you". Ik ben dan echt geneigd te zeggen bij de 5e die het vraagt "Yes, we want a tuktuk" en dan zo duidelijk dat die vorige vier dat dus meekrijgen en we instappen en wegrijden.
Maar goed, vandaag hebben we zo'n 40km gefietst en dat voelde best als een prestatie. Het is dan ook heerlijk om weer even in onze hotelkamer te zijn met airco. Die staat op 25 graden en dat ervaren we als lekker koel.
's avonds hebben we nog flink wat dollars gepind. Nog steeds een gek idee dat alles met dollars wordt betaald hier. Alleen het wisselgeld kleiner dan een dollar krijg je in Riels terug. Lekker gegeten van de straat en toen weer bijtijds naar bed.
Morgen de Roluos temples verkennen... als we er inkomen. Het schijnt dat de Cambodjanen nogal streng zijn op de toestand van je toegangskaart en laat ik nou net een hoekje daarvan afgezweet hebben... Kijken hoe dat gaat.