Terug naar huis

6 uur de wekker. Wat een vroege vogels zijn we toch wanneer we op vakantie zijn! Tas ingepakt want de taxi zou zo klaar staan om ons naar het vliegveld te brengen. Onze vlucht naar Moskou zou vertrekken om 10 uur. Nou ja 10 uur? 17 uur stond er op het bord! Zou het een foutje zijn? Nee hoor, maar liefst zeven uur vertraging! Normaal gesproken krijg je twee tickets bij het inchecken van je vlucht. Een voor de vlucht naar Moskou, de ander voor de aansluitende vlucht naar Amsterdam. Maar ja, die aansluiting zouden we never nooit niet halen en ons werd verteld (ook weer door iemand die niet zo goed engels kan) dat we in een later stadium nog wel te horen kregen wat er gebeuren zou. Onze grote tassen zouden in elk geval meteen naar Amsterdam gaan dus die hoefden we niet op te pikken in Moskou. Nou mooi is dat, dus onze tassen gaan op een of andere manier naar Amsterdam maar wij moeten dus nog even afwachten. Gelukkig hebben we vele mede-lotgenoten die allemaal hun aansluiting in Moskou gaan missen en ook niet meer weten dan wij.
Gelukkig hebben we carcasonne mee in onze handbagage dus kunnen we nog een spelletje doen. Ook bevindt er zich nog een massagesalon op het vliegveld dus dat is misschien ook nog een optie. Wel even van te voren uitsluiten dat we geen thaise massage willen.
We hebben net een gratis lunch op kunnen halen op vertoon van onze boardingpass dus er wordt toch nog wel naar ons omgekeken. We zullen zien wat er verder gaat gebeuren. Joepie toch nog een staartje aan ons avontuur!
Het laatste nieuws is dat we om 0u Moskou tijd aankomen en onze gereserveerde aansluitende vlucht pas zal vertrekken de volgende dag om 10:45. Pffff. Eenmaal in Moskou 'ns even kijken of dat niet eerder kan want er gaan ook vluchten om 2:05, 4:50 en 5:35 naar Amsterdam. We hebben een medereisgenootje (Shirley) die in hetzelfde schuitje zit en het laatste stukje van onze vakantie nog met ons op zal trekken naar Amsterdam.
Wat zijn de Vietnamezen trouwens goed in voordringen. Staat er een hele nette rij met buitenlanders te wachten om in te checken, lopen de Vietnamezen dus gewoon voorbij tot een pount waar ze niet meer verder kunnen om daar dan "in te voegen" en een stuk sneller aan de beurt zijn. Onze taxi deed trouwens hetzelfde in het verkeer en zo waren we een stuk sneller op het vliegveld. Wij dachten dat ook te kunnen en gingen met onze grote tassen net voor de Vietnamezen staan die net hadden voorgedrongen. Wel hier en daar een nors gezicht van een enkele Rus maar de Vietnamezen gaven geen kik. Zo doe je dat nou eenmaal hier in Vietnam ;) Het plan was eigenlijk om de net voorgedrongen Vietnamezen wat langer op te houden maar als bij-effect waren we ook heel snel aan de beurt. Gelukkig was mijn tas van 24,8 kilo niet te zwaar, want we dachten maar 20 kilo mee te mogen nemen.
Ons vliegtuig is geland na negen uur gewacht te hebben. Nog even schoonmaken en dan mogen wij erin. De tijd leek sneller te gaan want voor ons gevoel heeft het wachten maar drie uur geduurd. Waarschijnlijk door Shirley die die negen uur voor ons heeft vol gekletst :)
Terwijl ik dit tiep kijkt een Vietnamese dame naast mij mee op het scherm. Dat mag je hier ook ongegeneerd doen hier. Niet dat ze er een bal van kan lezen maar mensen zijn toch nieuwsgierig hier en daar hoef je hier niet geheimzinnig over te doen. Wel vaker gehad dat er gewoon even iemand naast je komt zitten en even meekijkt wat je allemaal aan het doen bent.
De vlucht is nog wel spannend. De heenweg verliep namelijk niet helemaal vlekkeloos. De vliegtuigen zien er prima uit hoor. Ieder z'n eigen televisieschermpje voor z'n neus, fijne stoelen, kussentje, dekentje, net KLM maar met ietsje minder beenruimte.
Maar toen we al een aantal uur onderweg waren op onze heenvlucht riep er pal voor ons een meisje "help, help". Haar moeder naast haar reageerde nergens meer op en de bemanning kwam aangesneld. Ze werd uit de stoel getilt, op de grond, benen omhoog, aan de zuurstof, vlugzout gebruikt en door elkaar geschud. Tevens werd door de bemanning omgeroepen of er misschien een dokter in het vliegtuig aanwezig was. Eindelijk, na voor ons gevoel een kwartier, kwam ze weer een beetje bij. Ze kon zelf naar achteren lopen waar ze waarschijnlijk op een bed kon liggen. Gelukkig! Toch wel schrikken als er iemand door het vliegtuig roept en dat er iemand niet goed word. Maar goed kan gebeuren en we doezelden weer verder.
Tot een uur later iemand anders (net links van ons) begon te roepen: "dokter, dokter..." Er was nog een persoon die nergens meer op reageerde. Weer alle lichten in het vliegtuig aan. Daar kwam de bemanning weer met de zuurstoffles aangesneld en sloegen de man een paar keer in z'n gezicht. Gelukkig kwam deze snel weer bij en heeft nog een tijdje aan de zuurstof gezeten. Toch wel verdacht nu allemaal, wat is er aan de hand en al snel volgde de derde persoon die weer "tot leven" gewekt moest worden.
Je snapt wel dat we toen niet meer durfden te slapen.
Wat kan hier aan de hand zijn geweest? We denken nu dat er wat te weinig zuurstof in het vliegtuig aanwezig was en dat daar de ene persoon wat gevoeliger voor was dan de andere.
We staan nu op het punt van opstijgen in onze terugvlucht. Hopen dat deze vlucht verder soepeltjes zal verlopen en we niet nog meer van die fratsen mee zullen maken. We hebben al zeven uur vertraging dus dat lijkt ons wel genoeg pech voor nu.
Het vliegtuig heeft een camera aan de voorkant en we kunnen hierdoor meekijken, op ons schermpje, wat er voor onze neus allemaal afspeelt tijdens het opstijgen. Jeeehaaaa! Daar gaan we...
Eenmaal aangekomen in Moskou, het was inmiddels 2 uur 's nachts Moskou-tijd, liepen we (samen met nog zo'n 100 man) tegen een balie aan waar ons verder verteld zou worden wat er ging gebeuren. We kregen een ticket voor de vlucht van de volgende dag om 10:45, moesten onze paspoorten laten zien en kregen te horen dat we moesten wachten op de bus die ons naar het hotel zou brengen. Dat wachten duurde nog wel een uur en eenmaal bij het hotel (honderd meter verderop) konden we nog een uur wachten voor dat we aan de beurt waren en een kamersleutel kregen.
We werden nauwlettend in de gaten gehouden en iedereen werd geescorteerd naar zijn hotelkamer. We hadden immers geen visum meer dus je mag niet zomaar het land in wandelen. 4 uur 's nachts was het inmiddels voor we in onze hotelkamer belandden. 25 uur eerder waren we opgestaan voor onze terugreis dus dit was een lange dag en de volgende ochtend om half 8 zouden we weer gewekt worden.
De drie uurtjes die we konden slapen waren voortreffelijk. Dat was een goede 'kwaliteitsslaap' en we waren weer behoorlijk fit. Nog even lekker gedouched en om half negen mochten we aan het ontbijt in het hotel. We werden weer geescorteerd naar de bus en door de laatste securitycheck op het cliegveld.
Toch best goed geregeld allemaal vonden wij. Nu zitten we in onze laatste vlucht naar Amsterdam. Verwachting is dat we rond 12u30 aankomen Nederlandse tijd midden in een koninginnedagvierende stad.
Straks onze spullen even in een kluisje stoppen en naar het Vondelpark wandelen.
Koninginnedag.. here we come!