Op weg naar de Pampas

Vanuit de jungle zijn we teruggevaren naar Rurrenabaca van waaruit we verder rijden naar Santa Rosa. Midden in de Pampas (ofwel savanna) wat nogal moerassig oogt. We hebben nu al twee dieren gezien: Een grazende Capibara en een luiaard die onze weg overstak. Zo grappig om te zien hoe die z'n tijd neemt en letterlijk ovcr de weg kruipt.
Eenmaal aangekomen moesten we nog een klein stukje varen over de Yakuma rivier naar onze lodge. De Yakuma rivier is eigenlijk een smalle rivier die heel langzaam stroomt. Zeg maar een soort brede sloot. En als er iets is dat houdt van stilstaand water dan zijn het wel weer die verrekte muggen. We dachten in de jungle dat we wel wat doorstaan hadden wat muggen betrof maar we zijn erachter gekomen dat de jungle eigenlijk voor mietjes is. De pampas, dat is de plek voor de doorgewinterde muggenveteraan.
Vanuit de boot liepen we ieder met een wolkje van zo'n 30 muggen naar ons (toen nog muggenvrije) slaapappartement. Onmogelijk om de muggen van ons te scheiden dus met mug en al naar binnen, deur dicht om vervolgens met m'n hoed de meeste muggen plat te slaan.
De volgende activiteit stond alweer te wachten: We gingen weer terug op het bootje om vogels te kijken en... als er een aantal roze dolfijnen zouden zijn konden we met ze zwemmen. Als er maar twee zouden zijn, zijn ze nogal schuw voor mensen maar zijn er meer dan durven ze en komen ze spelen. Dus met onze zwembroek onder onze muggenwerende kleding en ondergespoten met 'deet' terug op de boot. Niet normaal al die muggen. Je bent helemaal niet met vogelspotten bezig.
Daar waren de roze dolfijnen ineens en ze waren met best veel. You want to go for a swim? Vroeg onze gids. Eh, jawel, maar al die muggen dan? Kom op Pascal, hoe vaak in je leven kun je nou met roze dolfijnen zwemmen? Dan maar een paar muggenprikken en... in het water zelf ben je veilig. Hoppa, kleren uit, camera aan onze gids gegeven en in het water. Mathilde erachteraan. Leuk maar ook een beetje griezelig omdat het toch best enorme beesten zijn en je ze alleen zag wanneer ze boven water kwamen want het water was gewoonweg zwart. Ze zaten een aantal keer aan Mathildes voet en om mij gingen ze een aantal rondjes zwemmen terwijl ze me aankeken.
Na een halfuurtje met de dolfijnen gezwommen te hebben weer terug naar de boot en het was noodzaak om zo snel mogelijk je kleren weer aan te krijgen. Eenmaal op de boot was je natuurlijk een enorm aanrekkelijk muggenhapje. Eerst de natte zwembroek uit, zo snel mogelijk in je onderbroek proberen te stappen (wat pas bij de vierde poging lukte) snel de andere kleren aan en zoveel mogelijk plat proberen te slaan wat eventueel mee je kleren is ingekomen. Haha, maar wij hebben met dolfijnen gezwommen!
We zijn onze boottocht vervolgd en hebben een aantal vogels gezien, waaronder de paradijsvogel. Mathilde heeft zo'n acht jaar in de paradijsvogelstraat gewoond en nu eentje in het echt, in het wild gezien. Verder nog zwarte en bruine brulapen, capucijnerapen en vele andere dieren. Maar met name muggen, die mij ondertussen lekker in de rug aan het prikken waren dwars door mijn dure (van de Bever) anti-muggen overhemd. Als ik zeg dat ik zo'n honderd keer geprikt ben overdrijf ik niet. (Heb foto's als bewijs)
's Avonds was er weer heerlijk gekookt voor ons. Aangezien we nu in een andere lodge zijn, hebben we nu ook een andere kokkin, die zeker niet minder is dan onze vorige. We gaan nu slapen met het geluid van kwakende kikkers en insectenetende aapjes in de bomen rondom onze lodge. Eet maar veel muggen aapjes en kikkers, eet maar veel muggen...