en nu alweer in Sucre

Het vliegveld van Rurre is heel erg klein. Er lopen 5 paarden los rond aan de voorkant van het gebouwtje van het vliegveld. Paarden en koeien lopen altijd los rond aan de randen van de dorpen. Ze lopen overal, ook over straat. Loslopende paarden zijn dus nog niet zo gek. Ik had ze alleen niet op het vliegveld verwacht. Ik hoop alleen dat ze niet daar kunnen komen waar de vliegtuigen moeten landen en opstijgen. Het gebouw lijkt een beetje op een huisje. We gaan in de rij staan voor het eerste loket waar we inchecken en waar we onze baggage kunnen achterlaten. Als we daar mee klaar zijn, gaan we in de rij staan om de luchthaven belasting te betalen en daarna nog een keer op Rurre belasting te betalen. Hierna hebben we alle stempels en stickers verzameld om te mogen vliegen. Na een korte controle van de handbagage etc mogen we in de verranda wachten totdat we aan boord kunnen. Even later komt weer een klein vliegtuigje met een groot kabaal voorrijden. Het 19 persoonsvliegtuigje is best vol met touristen die terug naar La Paz willen. Je kan de piloten en hun knopjes, lampjes etc zien zitten. Onderweg hebben we veel last van turbulentie. Een klein vliegtuigje als dat van ons wordt alle kanten op gegooid. Als eerste gaan we heel erg hard omhoog. Ik heb wel eerder meegemaakt dat we een stuk naar beneden vallen, maar nog nooit omhoog. Wij touristen kijken elkaar verschrikt aan. Na nog meer geschut onstaat er onder de touristen lichte paniek, behalve bij Pascal. Het meisje voor mij begint te hyperventileren en een Duitse man verder op begint te schelden. Ikzelf vind het ook best eng. Ondertussen lijkt Pascal wel van het geschommel te genieten. Pascal zegt tegen mij dat ik het moet zien als een ritje in een achtbaan. Ik doe mijn ogen dicht en stel mij voor dat ik in de donkere achtbaan van de efteling zit. Dit helpt goed. Ondertussen begint het meisje voor mij steeds harder te hyperventileren. Nog even later zijn we veilig geland in La Paz, op zo'n 4 kilometer hoogte. De lucht is ijl en ik ben een beetje duizelig, misschien ook nog wel van de vlucht. Het vliegtuig van La Paz naar Sucre was weer iets groter en er waren geen problemen. Het uitzicht was prachtig. Op deze hoogte zijn er geen bomen. Overal zijn er grote bergen en dalen met dorpjes er in. We besloten om bij een B&B van een belg te slapen (Casa Verde). We hebben uren met de eigenaar Rene gekletst over Bolivia, Bolivianen en de Boliviaanse cultuur. Het was heel leuk en leerzaam. Via Rene zijn we in contact gekomen met iemand die tours organiseerd. We gaan morgen (woensdag) met een gids wandelen en voetafdrukken van dinosauriers bekijken bij dorpjes in de buurt. Bovendien gaan we slapen bij een indiaas gezin vlakbij de voetafdrukken.