naar Ho Chi Minh City (Saigon)

5:45. Alles lag al klaar en we zaten al snel in de boot. Het was een soort van supergrote kajak met een motor. We kregen ontbijt op de boot en alle dingen moesten steeds doorgegeven worden. Voor de markt werden we overgezet in een andere grotere boot met nog meer toeristen. Op de markt klikte een boot met drinken (blikjes) zich al snel aan ons vast en vaarde zo een stukje mee met ons. Deze was ook weer snel weg aangezien iedereen net zijn ontbijt achter de kiezen had en niets kocht. Op de markt waren een aantal grote boten (groothandel) die vast lagen. Ze hebben een lange paal met daaraan gehangen de producten die ze verkopen. Deze mensen wonen en werken op de boot. Er waren kleinere boten die daar naar toe varen en dingen kopen (of verkopen). Er werden met name ananassen, pompoenen, casave, knoflook, uien en mangos verhandeld. We moesten raden wat mensen aan de paal hangen als de boot zelf verkocht wordt. Het een stukje palmboomblad te zijn, als symbool dat ze het bootleven opgeven voor een huis op de wal. Van palmboombladeren maak je namelijk het dak van je huis in deze omgeving. De meeste aandrijving van de boten gebeurd met een omgebouwde stroomgenerator. (zo'n generator kost een paar honderd dollar en een echte buitenboordmotor al gauw het tienvoudige) Zo heb je dus voor relatief weinig geld toch een motor voor je boot en meteen stroom!
Na twee uur ontzettend veel foto's gemaakt te hebben (meestal delete ik meer dan de helft om te voorkomen dat we met 8000 foto's thuiskomen) werden we rondgeleid door een tuin met heel veel fruitbomen van een lokale famillie. Heel veel vreemde vruchten en ook bekende zodat je kan zien hoe ze groeien. Wij wisten bijvoorbeeld niet hoe de ananasplant eruitzag. We gingen ook nog even de woning binnen (allemaal schoenen uit want dat is wel zo netjes om te doen hier). Hier werd uitgelegd dat een typisch traditioneel Vietnamees huis op het platteland uit twee delen bestaat. Het eerste deel is bedoeld om je gasten in te ontvangen. Het tweede deel om te koken en te slapen. Zo werd ook uitgelegd dat wanneer er een stel (man en vrouw) langskomt dat de vrouwen dan samen in de keuken verdwijnen om de maaltijd te bereiden en de mannen samen rijstwijn drinken in het gastgedeelte. Mooie verdeling toch? Traditiegetrouw was het dan zo dat de vrouwen het gerecht bij de mannen opdienden en weer terug naar de keuken gingen. Wanneer je dan als mannelijke gast beleeft was, dan vroeg je of er ook nog wat eten voor de vrouwen is. Als dan de man des huizes loog dat er nog een tweede kip was die geslacht kon worden, werd er vanuit de keuken geroepen dat er geen tweede kip was, werd er hard gelachen en werd er wat te eten bewaard voor de dames.
Ook werd er verteld dat verjaardagen en huwelijksdagen nauwelijks betekenis hebben. Huwelijksdagen worden al snel vergeten wanneer deze waren. Wat wel belangrijk is en veel aandacht aan wordt besteed is aan de sterfdag van je ouders. Dat is dan ook een datum die wel onthouden wordt. Je nodigt famillie en vrienden uit om te komen eten en deze dag besteed je aan het herinneren van de overledene. Mooi toch? Je moet het dan ook niet in je hooft halen om bijvoorbeeld de broer van je overleden vader niet uit te nodigen anders zal deze rondvertellen dat alle spullen die je geerft hebt van je vader (vaak huis en land) wel zomaar gekregen hebt maar niks aan de sterfdag doet. Was leuke trip en omdat we zo vroeg waren begonnen gingen we net op tijd weg voordat de grote massa aan toeristen langskwam. We werden naar terug naar het centrum van Can Tho gebracht waar we onze spullen konden droppen bij een hotel terwijl we op de bus wachtten.
In de tussentijd hebben we daar nog wat rond kunnen lopen en gelunched. Mathilde had gestoomde vis besteld met knoflook maar kreeg gefrituurde vis. Nou ja ook goed, er was overmatig gecompenseerd met de knoflook. Zo'n tien hele tenen lagen er voor Mathilde om op te eten. Ik heb nog wel geholpen maar tien was toch een tikkeltje teveel. Mijn gerecht was slang. De exotische keuze die ik had (naast varken, kip, rund en vis) was ook nog vogel (mus?), rat en slang. Nou slang dan maar. Heb ik nooit gehad. Dus voor 2,5 dollar slang besteld. Het heeft de textuur van inktvis. Daar vond ik het nog het meeste op lijken. De smaak was niet zo goed te proeven door de kruiden die erdoorheen zaten dus voorlopig vind ik het nog het meest lijken op inktvis. De gerechten zijn hier trouwens tot nu toe heerlijk. Beter dan thailand en Cambodja vinden we maar dat kan natuurlijk ook heel goed aan het restaurant liggen.
We zijn net trouwens in Ho Chi Minh City aangekomen na een busreis van zo'n zes uur en in het Bi Sai-gon Hotel beland. Dit omdat we een stel australiers sproken in de bus die dit hotel uitgezocht hadden. Het stond niet in onze reisgids en we besloten een kijkje te gaan nemen. We hadden de keus uit de goedkope kamer ($25) of de dure ($32), inclusief wifi en ontbijt. 1 dollar is tegenwoordig 80 eurocent? De goedkope voldeed prima maar van de luxe werden we zooo blij van. Heel groot, voorkamer met zitje, koelkast, vriezer, tv, twee airco's, kingsize bed, een douche en daarnaast een bad. We hebben voor de "dure" gekozen. Beneden zit trouwens een voortreffelijk restaurant waar we een hoofdgerecht gegeten hebben voor elk 30000 Dong. (10000 Dong = 36 Eurocent) Nee, ik ben geen nulletje vergeten, iets meer dan een euro voor een hoofdgerecht. Supergoedkoop!
Eenmaal weer boven toen we de airco aanzetten stond deze op 22 graden. Veel te koud denken we nu. Hup naar 27 graden. Grappig toch dat 27 graden nu lekker koel voelt voor ons? Waar we nog steeds niet aan wennen is het idee dat het buiten warmer is dan binnen. Moet ik niet iets warms aantrekken voor ik naar buiten ga? Zeker als het bewolkt buiten is en je zit bijvoorbeeld in een hele frisse airco-bus hebben we dat gevoel. En dan kom je buiten en krijg je weer die klap van de hitte.
Mathilde heeft vanavond nog de bank gebeld omdat ze niet met haar pas kon pinnen. Melding verscheen dat de daglimiet al bereikt was en dat terwijl er al een tijdje geen geld was opgenomen. Andere pas was geen probleem om daar geld mee op te nemen dus dat was een beetje raar. Gelukkig bleek er niks aan de hand.
We gaan slapen het is al 22u geweest :) Belachelijk vroeg eigenlijk maar vanmorgen was ook vroeg. Morgen gaat de wekker weer om zeven uur en gaan we naar de Cu Chi tunnels die door de Vietcong werden gebruikt in de vietnamese oorlog...