van Battambang naar Phnom Penh

Ook in Battambang zijn maar weinig toeristen en we waren weer een behoorlijke voorstelling voor de lokale mensen. Er ligt ontzettend veel troep hier op straat maar daarnaast heeft het een prachtige en hele schone boulevard aan de rivier. We zijn gewandeld naar de "van Ek" tempel. Nou ja, hij heette "Wat Toul ta ek" (wat = tempel).
Daarna zijn we gaan eten in een chinese tent die er heel populair uitzag onder de lokalen. Uiteraard was het weer een beleving voor de lokalen dat er zomaar twee van die lange toeristen ook op de plastic stoeltjes gingen zitten. "Chinese noodle soup?" werd ons gevraagd en we knikten ja. Rondkijkend hoe de anderen om ons heen aan het eten waren deden wij hun zo goed mogelijk na. Met de stokjes in de rechterhand vis je de noodles en andere stukjes uit je soep. In de linkerhand heb je je lepel vast. Afgerekend en teruggelopen waar we een tuktuk chauffeur tegenkwamen die ons wel naar de bambootrain brengen kon. We gingen mee en voor we het wisten zaten we op de bambootrain. De norry bestaat uit maar een paar onderdelen. De wielen, zie het voor je als twee halters die precies tussen de rails passen. Daar bovenop leg je een soort bed, maatje twijfelaar met een motortje welke met een band een van de twee halters aandrijft. Dat is alles en je hebt een norry die met zo'n 30km/u over de rails sjeesd. En aangezien die rails al een tijdje niet onderhouden wordt, zitten daar nogal de nodige oneffenheden, verbuigingen en onderlinge verschuivingen van enkele centimeters tussen de rails-segmenten in. Dat levert nogal flink wat horten en stoten op gedurende de rit en gelukkig bleven we op de rails. Na 15 km komen we bij het eindpunt waar we verwelkomd werden door een oud mannetje en we wat gedronken hebben. We volgden een gesprek tussen het oude mannetje en een nederlandse dame die in Ho Chi Minh City (Saigon) woont. Het oude mannetje had vijf dochters waarop de Nederlandse dame vroeg of ze allemaal getrouwd waren. Ja, dat was zo antwoordde het mannetje trots. In Nederland boeit dat niet zo maar hier schijnt dat toch wel belangrijk te zijn. Waar we ook onder de indruk van waren was de origami die een meisje van een jaar of 11 deed met palmboombladeren. We kregen een, van bamboobladeren gevouwen, bloem en sprinkhaan. We moesten met de bambootrain weer terug. Wat we eigenlijk wilden was de bambootrain pakken om richting Phnom Penh te geraken, maar helaas was dit het enige stukje spoor dat was vrijgemaakt met een eindpunt dat in "the middle of nowhere" eindigde en er geen makkelijke weg was om vanaf hier weer bij een snelweg te komen om de bus te kunnen pakken. Dus genoodzaakt om weer terug te keren met de norry naar Battambang. Spullen uit ons 5 dollar hotel gepakt, afgerekend en naar het busstation voor de bus naar Phnom Penh. De busreis was gepland om vijf uur te duren maar liep een uurtje uit omdat onderweg nog even een plaspauze werd ingelast. Tevens een mooie gelegenheid voor ons om een soort broodje bapao te kopen voor onderweg. Na een uurtje verder gereden te hebben moesten we er weer uit. De bus moest gewassen worden. Misschien dat dit met het nieuwe jaar te maken had? Het was immers 13 april, de eerste van de 3 dagen dat er oud en nieuw wordt gevierd door de bevolking hier. Happy Khmer Newyear zien we overal op spandoeken staan. Wat veel gebeurd is dat mensen elkaar nat gooien met water. Onderweg zien we dat twee tienermeisjes zittend op hun knieen overgoten worden met water door een monnik. Dit om het oude jaar van je af te wassen. Misschien gebeurde dit nu ook met onze bus? Wat waarschijnlijker is, is dat dit gewoon een goedkope plek is om je bus te wassen en moeten de mensen maar iets langer wachten voordat ze op hun plek van bestemming komen. Niemand scheen te protesteren dus waarschijnlijk was dit de normaalste zaak van de wereld.
Uiteindelijk aangekomen in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Tuktuk genomen naar hotel. Uiteraard hadden we weer een favoriet uitgezocht: "Dara Reang Sey". Onze tuktuk chauffeur had natuurlijk ook weer een prachtige aanbieding voor een ander hostel, waar hij waarschijnlijk geld van krijgt als hij daar toeristen naartoe brengt. Wij antwoorden met: we're sorry but we already have a made a reservation at the Dara Reang hotel. Hop einde discussie nu alleen hopen dat ze dan ook daadwerkelijk plek hebben. Dat hadden ze. Deze maal iets beter gekeken naar de 'properheid' van de kamer en nog een paar dollars van de prijs af weten te onderhandelen. We hadden nu een schone kamer met airco en bad voor 23 dollar. Zonder ontbijt want dat had ik vergeten erbij te onderhandelen. Nou goed, voor het volgende hotel, we worden er steeds beter om betere deals te sluiten. We gingen op zoek naar het 'Friends' restaurant wat zeer werd aanbevolen in onze reisgids. Helaas dicht met het nieuwjaar net als heel veel tenten hier. Het Khmer nieuwjaar is als een soort kerst en oud en nieuw dat wij kennen. Mensen spenderen hun tijd met famillie en geven elkaar kadootjes. De hoofdstad is dus zo'n beetje leeggelopen omdat iedereen terug is naar het platteland waar ze vandaan komen. Nou ja niet iedereen want toen we terugkwamen van een ander restaurant, waar we overigens heerlijk gegeten hebben, was er een feestje bij ons hotel. Het personeel was aan het dansen met wat toeristen en andere lokalen. We werden uitgenodigd om mee te doen en toen we al lopend aankwamen en onze eerste dansbewegingen maakten werd er luid gejuicht door iedereen, er werden blikjes bier in onze handen gedrukt en gelukkig nieuwjaar gewenst.
We hebben dus vlak voor ons hotel een paar uurtjes de dans geoefend die ze hier in Cambodja doen. Het is met name veel sierlijke bewegingen met je handen maken en rustig aan met bepaalde passen met z'n allen tegen de klok in een rondje lopen om een tafel. Het ene biertje was nog niet op, of er werd alweer een nieuw blikje in je handen gedrukt. In het midden (waar dus iedereen omheen danste) stond een tafeltje met daarop een schaal met een soort van witte groente. beetje een zoetige koolsoort (ongekookt, geschild en in 4 partjes) koolraap misschien? Je kon het in een dipsausje (stukjes spaanse peper gemixed met zout) doen. Ik heb het bij pure aardbiet/knol gehouden zonder dipsaus. Na anderhalf uur tegen de klok in gedraaid te hebben de stoute schoenen aangetrokken (Pascal) en mensen gebaard de andere kant op te gaan. Net als bij de polonaise in Nederland, omdraaien, mensen gebaren ook om te draaien en hoppa de tegengestelde richting. Ik kreeg nog wel een aantal jongens mee, die vervolgens van de dames op de kop leken te krijgen en naar mijn interpretering "normaal" moesten doen en vervolgens werd er gewoon weer tegen de klok in gedanst. Verdere pogingen om variatie in te brengen maar gestaakt. Na een tijdje iedereen "Tjol tnam mai" (happy newyear) gewenst en zijn we naar bed gegaan. Het was een leuk welkom in Phnom Penh.