naar Dong Hoi

4:45 op. Mathilde was niet helemaal lekker en het rommelde nogal in haar buik en zag er tegenop om 5 uur lang geen wc in de buurt te hebben. Ik ging alleen. Nou ja alleen, beneden zat een frans stelletje te wachten op dezelfde trip. We werden opgepikt, naar een verzamelpunt gebracht waar, een voor je neus klaargemaakt, broodje en een koffie in je handen werd gedrukt en we met z'n 15'en verder reden in een andere bus. Die zon zag je dus inderdaad onderweg opkomen. Ondertussen werd geteld met hoeveel we waren en dat aantal was dus niet gelijk met het aantal dat op de briefjes stond. Bij instappen moest ik mijn briefje, waarop stond dat het geldig was voor twee personen, afgeven en werd mij gemaand snel te gaan zitten want er was blijkbaar enige haast. Zonder op het briefje te hebben gekeken reden we weg. Ja en nu pas werden de aantallen welke op de ingeleverde briefjes stonden vergeleken met het aantal mensen in de bus en er miste er dus een. Ik zag onze gids mensen tellen, dan weer de briefjes, dan weer de mensen. Bellen met z'n telefoon. Zou hij iemand vergeten zijn bij het overstappunt? Heb hem maar uit z'n lijden verlost en verteld dat mijn vriendinnetje zich niet zo lekker voelde en niet mee was. Ah, Thank you! zei hij. We moesten nog entree betalen voor het park en laat ik nu nauwelijks geld bij me hebben. De gids heeft het voorgeschoten en kon hem later terugbetalen. Paar mooie foto's (van nog meer ruines) gemaakt en was rond half 10 weer terug in het hotel. Mathilde was ook al op en gelukkig weer redelijk opgeknapt en ik kon voor de tweede keer nog een ontbijtje meepikken. Ja dat zat nou eenmaal in de kamerprijs van het hotel inbegrepen en ben toch Nederlander he?!
Wat zullen we de rest van de dag eens gaan doen? Misschien toch maar weer verder trekken? Het zou een leuke trip zijn om een stukje met de trein naar het noorden te reizen. Naar Dong Hoi dan. Dat is niet zo toeristisch. Eerst met de taxi naar Danang en vanaf daar met de trein via Hue (ook een toeristische trekpleister met een naam die je uitspreekt als 'waai' ) naar Dong Hoi. Gaat er een trein vandaag? Ja! Om 12:05. Het was nu 10:15 dus er was aktie nodig. Met de grappige dames van de receptie gesproken. "But then you have to leave... NOW!" Nou 20 minuten later was ook nog wel mogelijk maar het was duidelijk dat we op moesten schieten. We moesten nog onze tas inpakken en geld pinnen om het hotel te betalen. Ondertussen regelden zij plaatsen in de trein en een taxi daar naartoe. Alles liep gesmeerd en we waren ruim op tijd op het station. Van Danang naar Hue heb je een prachtig uitzicht over de stranden vanuit de trein. Er zitten een paar oudere mensen luid smakkend wat te eten hier. Al probeer je nog zo je best te doen om de cultuur om je heen te accepteren zoals deze is, sommige normen en waarden zitten zo diep, dat je er niks aan kan doen, dat er toch nog dingen zijn waar je je aan blijft irriteren. Ondertussen friemelt Mathilde wat aan mijn oor waardoor we nogal boos door iemand worden aangekeken. Ik denk dat we net, volgens de Vietnamese normen, openbare seks hebben gehad...
Dikke zes uur is het reizen en we komen rond half zeven in Dong Hoi aan. Ook hier worden we (gelukkig) opgewacht door een aantal taxi chauffeurs. We waren namelijk bang dat het zo'n klein gehucht was dat we 5km mochten gaan lopen naar het door ons uitgezochte hotel. Gelukkig was dat niet het geval. We probeerden een prijs met een taxi chauffeur af te spreken voor de rit en werden geholpen door twee vietnamese meiden die goed engels spraken. Heel attent en deze stad voelde meteen goed. Gelukkig hadden ze plek in Hotel Nam Long. Niet de favoriete kamer die in onze reisgids stond maar dan nog wel een 4-persoonskamer met twee stapelbedden die we helemaal voor ons zelf hebben.
We hebben een stukje door de stad gewandeld en zijn gaan eten in een lokaal tentje om de hoek. We waren trouwens weer de enige toeristen en hadden veel bekijks. Ook in het lokale tentje dus weer. We kregen de speciale toeristen kaart en de bediening kwam naast ons zitten al over de kaart heen gebogen om ons te helpen in onze keus. Dat voelt nogal een beetje opgejaagd en hebben eerst maar even een biertje besteld. Waren ze even weg zodat we rustig konden kijken. Het lukte om iets uit te kiezen en werd even later voor onze neus gezet. Het was heerlijk en ook best wel veel. Mathilde heeft in het Vietnamees de rekening gevraagd "Sin ding dee-oen" en daarna dankjewel gezegd en dat het heerlijk was "kam on kon luum". Nou dat laatste werd hartelijk om gelachen en een aantal keer door de bediening herhaald totdat we het ook uit de keuken konden horen.
We gaan slapen. We weten nog steeds niet wat we gaan doen morgen. Waarschijnlijk verder reizen naar het noorden maar misschien eerst nog even wat zien van deze plek. Misschien naar de "paradise caves" en daarna een nachttrein naar Ninh Binh? We hebben het gevoel behoorlijk krap te zitten in de tijd. Laos gaan we hoogstwaarschijnlijk overslaan. Halong Bay aan de kust ten oosten van Hanoi staat nog hoog op ons lijstje maar ook Sapa met het Huang Lien National Park bij de chinese grens willen we graag heen. We zullen zien...